VAN 'dan ilk yazı...

Van gölünde bir sabah 

Burası başkaymış,

Anlatılanlar başkaymış,

Anladıklarım başkaymış,

Yaşananlar başkaymış,

Yaşayanların anlattıkları başka yazılanlar bambaşkaymış…

Hiç bir dostumu, arkadaşımı, yarenimi  diğeri diye seçmediğim olmadı , bunun herkes içinde ayni olduğunu gezdiğim her yerde gördüm.

Peki tüm bunlar nasıl oldu?

Anlamak ne yazık ki mümkün değil !

Van doğasıyla Türkiye’nin en güzel yerlerinden biri dağları, gölü, tarihi eserleri bambaşka…üzerinde onlarca medeniyetin yüzlerce yıl hüküm sürdüğü bir medeniyetler şehri.

Peki tüm bunlar nasıl oldu?

O medeniyetlerden bu kadar geriye nasıl  gidildi.

Burada okumak, hastaneye gitmek, sokakta gezmek zor. Tanıdığım bir Bitlis’li doktora Diyerbakır’a gidiyor (210km) yahut sabah gezdiğim tüm şehirlerarası yoların üzerinde öğrenciler dolu. Kamyonlarla, traktörlerle, yürüyerek, koşarak km’ce uzaktaki okullarına okumaya gidiyorlar. Kendilerini kimseye mal etmişde değiller. Senin ilaçla iyleştiğin hastalıkta ben çocuğumu toprağa veriyorum diyor diğeri…vs vs 

Çok etkileyici hikayeler edindim Van’dan Bitlis’ten, Ahlat’tan… herkes bezmiş herkes kavuşmayı bekliyor.  Petrole benzini ödemek için içeri girerken önce siz buyurun siz misafirsiniz deniyor. Bu büyük samimiyeti şehirlerimize bulamayalı bizimde huzurumuz yok gibi…

okulda ders sonu :)

Bugün ders vermek için gittiğim Van Kız Meslek Lisesinde ise pırıl pıril daha hayatının 17’sinde genç kızlar buldum karşımda, hayat onları ne kadar geri atsada o ivmeyle geleceğe doğru koşuyorlardı. Ne eksik ne yarım buluyorlardı kendilerini herkes gibiydiler istekleri, arzuları ve hayalleri vardı... dinlediğim her hikayeden çok etkilendim. Çoğu yaşıtları evlendirilen, evden çıkartılmayan, tore cinayetlerine, berdellere kurban giderken onlar okuyorlardı. Şimdi hiç olmadığım kadar umutluyum Van’da bahar havası esiyordu…

Konu çok dağılsın istemedim. Ama buraya gelin ve burada karar verin….